به یاد محرم

سال نو قمری با محرم اغاز می شود و محرم برای شیعیان جهان بویزه ایرانیان جایگاه والایی دارد و محرم نام امام حسین (ع) را در ذهن هر ایرانی تداعی میکند . بی اختیار به روز عاشورا فکر می کند و صحنه های مختلف شهادت حضرت ابا عبداله و اسرای آنروز را مرور می کند و حزن و اندوه در چهره اش پدیدار می شود . به یاد می آورم سالهایی را که از عصر روز عید قربان دستجات شاه حسین . وای حسین گویان خیابانها و کوچه های ی شهر را برای آغاز مراسمات ماه محرم اماده می کرد و همه از پیر و جوان و بزرگ وکوچک یک صدا شاه حسین و وای حسین می گفتند و و گریه می کردند جلسات عزاداری و موعظه در این ایام گرم بود ولی متاسفانه با گذشت زمان در دههای اخیر حالتی نو و شیوه ای جدید مراسمات عزاداری را تحت شعاع خود قرار داده شیپور و طبل و دهل و سنج و آلات موسیقی پاپ جای عزاداریهای سنتی را گرفته . حرکات زننده بعضی از هیاتها و نوحه خوانها با تقلید از آهنگهای لس آنجلسی بر نوحه ها آهنگ می گذارند و با مشغول سینه زنی می شوند و تو حدیث مفصل بخوان از این مجمل
و از این نوع عزاداری به سبک پاپ گذشته مسئله شبیه خوانی هیاتهای عزاداری است که در شهرها در هر کوچه و برزن تعداد 2الی 3 هیات شبیه خوانی مثلا مشغول شبیه خوانی واقعه کربلا هستند اما اینکه شبیه خوانی و تعزیه تاثیر به سزایی در عامه مردم دارد شکی نیست چون اکثر افراد با همین شبیه خوانیها و تعزیه خوانیها مسئله عاشورا را فراموش نکرده اند اما مطلب اینجاست که این تعزیه و شبیه خوانی برای بعضی از افراد تبدیل به کسب و کار و محل تامین معاش شده مردم با هزار ان نذر و آرزو و طلب شفاعت به درگاه باری تعالی با توسل به ابا عبداله روز عاشورا بیرون می آیند ولی تعدد این مراسم و بستن راهها که گاهی تا ساعت 4 بعد از ظهر نیز می رسد و صد البته بدون برگزاری نماز جماعت و خصوصا نماز ظهر عاشورا این سئوال را در ذهن تداعی می کند که حضرت امام حسین (ع) برای چه شهید شد برای چه با یزید بیعت نکرد و این اهالی ومسئولان برگزاری تعزیه ها چه هدفی دارند آیا جز هدف پر کگردن کیسه های خود به اسم امام حسین (ع) می تواند چیز دیگری باشد اگر یافتید التماس دعا